Er is een periode geweest dat ik alle hits uit de top 40 kende. Dat ik met een microfoontje voor de radio zat om mijn favoriete hits op te nemen op mijn cassetterecorder. Er bleef nog altijd een klein stukje tekst van de discjockey aan de voor- of achterkant plakken omdat het heel moeilijk was om dat precies uit te mikken. Dat stukje tekst bleef dan door het vele luisteren voor altijd in mijn hoofd aan het nummer verbonden. Niks geen usb kabeltje en gelukkig maar, anders was ik een charmante jeugdherinnering armer. Om mijn leven even samen te vatten: daarna volgde er een lange periode waarin ik alleen cdtjes kocht (en luisterde) van zoetzingendezangeressen. Er is in mijn geheugen een gat geslagen van meer dan een decennium aan top 40 hits.
Dat begon weer bij te trekken toen mijn kinderen opgroeiden en de leeftijd van grote paddenstoelen en groene knollenlanden achter zich lieten en naar MTV en TMF en VMT gingen kijken. Betrokken moeder die ik wil zijn probeer ik sindsdien te volgen welke artisten hip en hop zijn. Maar dat blijkt nog helemaal niet zo simpel. Het grootste probleem is de voortdurende transformatie van vooral de zangeressen. Bij elke nieuwe plaat hoort een nieuw image, een nieuwe look. Haren blond, haren bruin, haren kort, haren lang en soms zelfs haren weg. Het is niet verwonderlijk dat ze allemaal tamelijk jong zijn en over een strak figuur beschikken. (huh beschikken? beschik je over een figuur?) Dus dat kan ook al geen aanknopingspunt zijn.
Britney Spears, Shakira, Christina Aguilera, Fergie, Jessica Simpson, Rihanna, of ze nou alleen een voor- of ook een achternaam hebben, ze zijn voor mij volslagen inwisselbaar. Daar zullen ze zelf overigens anders over denken.
No comments:
Post a Comment